Terwijl de herfst het landschap in mooie kleuren doopt en de soep en warme chocomelk in de kantine aan populariteit winnen, stellen we jullie deze maand graag jeugdspeler Joppe De Peuter voor. Joppe maakt samen met enkele andere leeftijdsgenoten sedert dit seizoen deel uit van de reserven-kern, is 16 jaar oud en gaat naar school in het college te Herentals, waar hij in het vierde jaar ASO de richting Economie – Moderne Talen volgt. Joppe heeft een oudere zus en een tweelingbroer. Wat hem nog meer bijzonder maakt is dat hij intussen al enkele keren mocht aantreden in het eerste elftal van VC Herentals. De club kiest er dit voetbalseizoen immers, méér dan voordien, voor om jeugd uit eigen rangen op te leiden en hen in de A-kern in te passen. Het debuut van Joppe in een competitiewedstrijd tegen Zoersel is hier een uitstekend voorbeeld. Het leek ons dan ook een ideale gelegenheid hem enkele vragen voor te leggen en jullie de kans te geven hem een beetje beter te leren kennen.
Dag Joppe, als je terugkijkt op je prille voetbalcarrière bij VC Herentals, welke herinnering staat je vandaag dan nog vers in het geheugen?
Dan denk ik terug aan het seizoen dat ik deel uitmaakte van de U13. Jhonny was toen de trainer en hij was de eerste die me in de ploeg naar achteren schoof. Zo kon ik oprukken met de bal en af en toe een doelpunt maken. Ik weet nog dat de trainer toen altijd zei: “Als Joppe aan zijn wandeling begint, moeten jullie achterin dekken!” Op de dag van de VC Games herinner ik me nog de leuke sfeer in de kantine. De trainer had iets te veel donkere Leffes gedronken en bloeide helemaal open. Hij danste mee op geweldige sfeerliedjes en pakte ons veel vast. Jhonny wist als coach de perfecte balans te houden tussen streng zijn en mee leven, mee lachen met de ploeg.
Je maakt deel uit van een grote groep leeftijdsgenoten, waarmee je samen bij VC Herentals startte. Jouw generatie lijkt een getalenteerde lichting. Is er een bepaalde leeftijdscategorie waar je met plezier aan terugdenkt?
Dan denk ik terug aan toen ik tweedejaars U15 was, en Jean-Pierre ons coachte. In de tweede seizoenshelft zaten we in een mooie reeks, waarin alle ploegen aan elkaar gewaagd waren. Op een van de laatste speeldagen ontvingen we Hallaar. We hadden daar 3-3 gelijkgespeeld en deze thuismatch was onze kampioenenwedstrijd. Tenminste, als we wonnen. Ik ben als kapitein van de ploeg van een weekend met de scouts teruggekeerd om erbij te zijn. Het werd een prachtig duel, waarin ik zelf de 2-1 scoorde en we uiteindelijk met 3-1 wonnen. We waren kampioen en dat hebben we gevierd door cava te spuiten. Het was een zalig moment en een zalige ploeg. We hadden hier samen naartoe gewerkt.
Wat ging er door je heen toen je voor de eerste keer met het eerste elftal in een wedstrijd met inzet mocht aantreden? Wat voelde je dan?
Het begon eigenlijk al op zaterdag, toen ik met de reserven moest spelen. Ik was heel gedreven omdat ik wist dat ik zo kans maakte om met het eerste elftal te mogen meedoen. Toen mijn naam door de trainer werd afgeroepen voor de wedstrijd met het eerste elftal, kon ik een “Waw!” niet onderdrukken. Ik was best trots. Tijdens de wedstrijd met het eerste elftal voelde ik een gezonde stress, ook op de bank. Ik was een beetje onrustig vanbinnen, zweette wat feller, maar voelde me enthousiast. Iedereen wist dat ik vroeg of laat zou invallen. In de tweede helft mocht ik me gaan opwarmen en plots ging het heel snel. Jari blesseerde zich met nog 35 minuten te spelen, en ik mocht hem vervangen. Ondanks de spanning heb ik me volledig gesmeten en me goed proberen te weren. Mijn ploegmaten moedigden me goed aan. Wat me zeker motiveerde, was een uitspraak van de trainer van de tegenpartij. Die zei dat mijn rechtstreekse tegenstander mij als 16-jarige wel in zijn zak had…
Hoe reageerden je vrienden op school en in je team van vorig seizoen op je eerste wedstrijd bij het eerste elftal ?
Iedereen zei dat ik dat goed gedaan had en dat als er iemand een kans verdiende, ik dat wel was. Mijn ploegmaten bij de reserven, zoals Manu, Manjeet en Seth waren heel enthousiast en ik kreeg ook veel leuke berichten via sociale media als Facebook en Snapchat. “Je hebt dat verdiend!” kreeg ik heel vaak te horen. Er waren op de bewuste dag zelf ook sms’jes met “veel succes”, en mijn ouders en opa lieten me weten dat ze trots op me waren. Dat betekende veel voor mij.
Je bent niet zo groot van gestalte maar je staat wel erg stevig, gebruikt je lichaam goed in duels. Wat is je geheim om zo sterk te zijn?
Daar heb ik eigenlijk niets voor gedaan, hoor. Zo heb ik nooit aan krachttraining gedaan. Het is gewoon mijn lichaamsbouw. Ik mag mezelf heel gelukkig prijzen dat ik zo uitgegroeid ben. Het heeft ook wel met techniek te maken, ik ben daarin steeds goed gecoacht door mijn verschillende trainers. Goede aanwijzingen, veel aanmoedigingen en regelmatige schouderklopjes. Dat betekent heel veel.
Wat doe je om jezelf voor een wedstrijd scherp te stellen? Hoe zorg je ervoor dat je geconcentreerd en strijdvaardig het veld op loopt?
Ik sta ’s ochtends fris op, blijf niet in bed liggen als de wekker gaat. Als ik me niet zo wakker voel, neem ik desnoods een koude douche. Ik oefen dan binnen in huis met een klein balletje en luister naar muziek met oortjes. Zo kan ik me een beetje afzonderen en focussen op de wedstrijd. Ik spring dan de fiets op en in de kleedkamer is er opnieuw muziek, waarmee we ons opladen. Ik concentreer me dan aan 150%. Voor de trainer, de ploegmakkers en voor mezelf. Zodra de match begint, word ik meer relaxed en dat groeit als ik in het spel kom. Na de wedstrijd probeer ik alles los te laten. Als het slecht is geweest, kan ik wel eens slechtgezind zijn, maar de kameraadschap in de ploeg helpt om dat te relativeren. Dinsdag geef ik op training weer alles, begint alles van voren af aan.
Wat voor een persoon ben je in de kleedkamer? Ben je diegene die de anderen rustig aanmoedigt of focus je op jezelf? Ben je een roeper als het beter moet of ga je eerder kalm en aanmoedigend te werk?
Ik blijf eigenlijk altijd kalm. In de kleedkamer hou ik me rustig, roepen op iemand heeft ook geen nut. Zelfs als een teamgenoot een fout heeft gemaakt, blijf ik hem aanmoedigen. Ik wil zelf ook niet dat ze tegen me roepen als ik iets verkeerd doe. Ik geef wel aanwijzingen, maar iemand bekritiseren? Dat leidt tot niets.
Soms zet ik weleens een muziekje op of lachen we met z’n allen. In de eerste ploeg ben ik vooral gefocust en luister ik aandachtig naar de coach, voor de wedstrijd en tijdens de rust. Ik wil vooral bijleren. Soms voel ik me net een spons, die alles goed opneemt, en ik probeer dan zo goed mogelijk mijn taken uit te voeren.
Wat is je wildste droom over je voetbaltoekomst?
Ik ben eigenlijk al heel blij dat ik dit verwezenlijkt heb. Ik heb m’n droom al gerealiseerd nu ik in het eerste elftal gespeeld heb. Ik wil graag mijn studies afmaken en hopelijk meer in het eerste elftal spelen, en daarna misschien wat hogerop voetballen. Ik denk dan aan de 2e of 3e amateurklasse. Belangrijkste is dat ik weet dat ik nu al goed mee kan, dat het vlot gaat en dat ik me nog kan verbeteren. Ik ben heel nuchter, realistisch ingesteld en denk planmatig. Ik ben altijd bij VC blijven voetballen omdat ik erin geloofde dat ik de kans zou krijgen om in de eerste ploeg te debuteren.
Heb je nog andere hobby’s naast het voetbal en het studeren?
Ik ben ook bij de scouts. Daar beleef ik een superplezante tijd met een hoop vrienden. Dit seizoen heb ik meer tijd om erbij te zijn, want de vergaderingen vallen niet samen met de training. Ik kan er stoom afblazen. Het is een compleet andere vriendengroep dan bij VC, waar ik de jongste ben. Het is een ander soort van plezier maken. Het gaat er toch wat losser aan toe bij de scouts, meer vrijuit.
Als je iets zou kunnen aanraden aan al die jeugdspelertjes bij VC vandaag, wat zou je hen dan vertellen?
Je moet altijd blijven werken, moeite doen. Laat je hoofd niet hangen, je leert elke keer bij, zolang je je best blijft doen. Hoe ouder je wordt, hoe steviger het wordt. En de trainer, die weet het toch altijd het beste. Je conditie verzorgen is ook belangrijk van zodra je op een groot veld speelt. Zeker als je op het middenveld moet voetballen.
Joppe, dank om aan dit interview te willen meewerken ! Is er nog iets wat je met iedereen wilt delen, iets wat je belangrijk vindt om aan ons te vertellen?
Ik wou nog zeggen dat ik het fijn vind hoe er met me omgegaan wordt in de kern van de eerste ploeg. Er wordt rekening met me gehouden, ik word goed omringd. Het zijn allemaal vriendelijke gasten, die zich over me ontfermen. Ik was er in eerste instantie wat onzeker over, maar het is keigoed meegevallen en daar ben ik dankbaar om.